LAS OULIVAS / Languedoc

LAS OULIVAS, Brancas d’Euse, Francès Dezeuze.

Pèr un bèu jour d’otobre es un delice

De ramassà l’ouliva encara verda.

Vas escalà dins l’aubre, sus las brancas.

Coumà un aucèl, negat entre las fiolhas,

Las ausiràs, pèr lou garbin bressadas,

En se frilhant, cantà sa musiqueta,

E coumprendràs lou plesi que l’èrt linde

De nostre cièl baila a lou que l’aspira.

Lèu, toun saquet se coufla de fruch moufle,

Repetelat e ferme couma un malbre.

S’un brouquilhou sec, de fes, t’escarraugna

Fas un pouto sus lou sang que perleja.

Te vese, pioi, davans la gerla rounda,

Pousant emé la cuilhèira traucada,

Que l’aiga-sau, couma acò, s’en escoula,

Un boun pougnat d’oulivas salabrousas.

Ras d’un fioc vièu d’èuse, emé tous coulègas,

En esperant lou plat de cagaraulas,

Tout en charrant, descrasses la jinjiva.

E toun regal es de reveire l’aubre

Ounte, en siblant, as amassat d’oulivas,

Galoi couma un estournèl de passage.